زندگے جاریست

کتاب دختری با صدای بلند ، شخصیتی ب اسم خانم بزرگ داره ک ثروتمنده و ادونی سیاه پوست نیجریه ای هست ک بخاطر شرایط ، مجبور شده در قصر خانم بزرگ کار کنه . توصیفاتی ک ادونی از رفتارها و افراد میده منو ب فکر فرو برد ( داستان بر اساس واقعیت ه ) خانم بزرگ زن ب شدت عصبی و بدرفتاری ه ، با ادونی ب بدترین شکل رفتار میکنه و خودش در رنج بزرگی غوطه میخوره. همسرش مرد دائم الخمری ه ک با هرزن از هر سطح و هر پیشینه ای هم خواب میشه و خانم بزرگ رو کتک میزنه و این زن بخاطر عشقش سکوت میکنه . آدمای سخت و مغموم خودشون از چیزی در رنج ان . بعضی آگاه و بعضی ناآگاه ... درد اینه ک انسان بد ، و بدرفتار اصلا از عذابی ک درونش غوطه وره و ب طرزی کارمای شخصیش ه آگاه نیست و بهش ب طرزی عادت داره ... زندگے جاریست...

امروز یوتوب مصاحبه امیرحسین فرزانه و نازنین دانشور گوش دادم . حرف های نازنین انگار برخاسته از قلب من بود .

روز گذشته با مامان ب بازار طلا و کتلت مامان پز و استراحت گذشت و شب هم با نفیسه از تحریر طوس برای پریا نقاب داستان سازی و درست کردن کنفرانس کودکانه شون گذشت .

راستی مصاحبه کاری بالاخره تمام شد و منتظر ارسال کد پرسنلی هستم و امیدوارم بتونم با دردهای قلبم رو ب جلو حرکت کنم.

زندگے جاریست...

کل مسیر را نفیسه برایم از معشوقه اش می گوید . از سیاست های همسر معشوقه اش و یا تلاش های خودش برای معشوقه شدن . همسرش را دست ب سر کرده و با من ب رستوران آمده است. گاه میان صحبت هایمان مبهوت زیبایی صورتش می شوم. پوستی مخمل و سفید لب های کوچک و قرمز و بینی دلمه ای شکلی ک ب ترکیب صورتش نشسته است. نمی دانم چه می شود ک می رسیم ب عطیه هم کلاسی سال‌های تحصیل و برایم می گوید در ازاء فارغ التحصیلی ارشدش ، تقاضای سفر کیش را از همسرش می کند. همچون آلیس پرت می شوم ب دنیای خیالی افکارم . برای سفر کیش باید از همسرش خواهش کند ... آن هم در ازاء موفقیتی ک سخت ب دست آورده است... زندگے جاریست...

در کتاب پیش رویم ، ک شرح حال زنی ساکن نیویورک در همین عصر ۲۰۲۰ الی ۲۰۲۳ است ، بخشی از آن نویسنده عنوان می کند "در کودکی ک همه از من می پرسیدند چه کاره خواهی شد ... " برایم جالب می شود . درغرب نیز همچون شرق و خاورمیانه ، اکثر رفتارهای انسان'>انسان ها قابل پیش بینی ست ... حتی ساده ترین رفتار مانند این پرسش ! انسان ، انسان است ب هرحال ...

زندگے جاریست...